2017-09-SLIKA NEDELJE - SEPTEMBAR 2017.

_________________________________________________________________________________________

25. SEPTEMBAR 2017.


ROZETIN STALNO DRUGACIJI POGLED NA KOMETU


Copyright: ESA/Rosetta/NavCam

OPIS SLIKE: These 210 images reflect Rosetta’s ever-changing view of Comet 67P/Churyumov–Gerasimenko between July 2014 and September 2016.
The sequence begins in the month leading up to Rosetta’s arrival on 6 August, when the comet was barely a few pixels in the field of view. Suddenly, the curious shape was revealed and Rosetta raced to image its surface, coming within 10 km, to find a suitable place for Philae to land just three months later.
Philae’s landing is featured with the ‘farewell’ images taken by both spacecraft of each other shortly after separation, and by Philae as it drew closer to the surface at its first touchdown point. An image taken at the final landing site is also shown.
The subsequent images, taken by Rosetta, reflect the varying distance from the comet as well as the comet’s rise and fall in activity as they orbited the Sun.
Before the comet reached its most active phase in August 2015, Rosetta was able to make some close flybys, including one in which the lighting geometry from the Sun was such that the spacecraft’s shadow could be seen on the surface.
Then, owing to the increase of dust in the local environment, Rosetta had to maintain a safer distance and carry out scientific observations from afar, but this also gave some impressive views of the comet’s global activity, including jets and outburst events.
Once the activity began to subside, Rosetta could come closer again and conduct science nearer to the nucleus, including capturing more high-resolution images of the surface, and looking out for changes after this active period.
Eventually, as the comet returned to the colder outer Solar System, so the available solar power to operate Rosetta fell. The mission concluded with Rosetta making its own dramatic descent to the surface on 30 September 2016. A selection of the final images taken are reflected in the last images shown in this montage.

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

18. SEPTEMBAR 2017.


PROSLAVA HERSELOVOG NASLEDJA


Copyright: ESA/Herschel/NASA/JPL-Caltech  

OPIS SLIKE: Ova delikatna slika pokazuje komplikacije međuzvezdanih mehurića i otkriva velika previranja u kompleksu V3/V4/V5 molekularnih oblaka i oblasti gde se formiraju zvezde. Snimak je napravila ESA-Heršel svemirska opservatorija, misija koja je posmatrala nebo na dalekosežnim i submilimetarskim talasnim dužinama između 2009. i 2013. godine. Septembar je često bio mesec nezaboravnih trenutaka ili prekretnica za Heršelov satelit. Kada je još bio na Zemlji, u septembru 2005. godine, teleskop je prošao svoje prve testove.

Tokom septembra 2007., naučnici su se okupili da planiraju kako da izvuku najviše iz ove vanredne misije iz vremena posmatranja koji bi bio dostupan. Konačno, sateliti su lansirani 14. maja 2009. godine. Nekoliko meseci kasnije, ponovo je u septembru obavljeno prvo Heršelovo zapažanje - nezaboravan trenutak za mnoge astronome širom svijeta.

Osam godina kasnije, dok se misija približava penziji, ESA slavi čudesne rezultate koje je postigla i uzima u obzir nasledstvo koje Heršel ostavlja iza sebe. Jedna od oblasti u kojima je Heršel napravio značajne doprinose se odnosi na procese koji dovode do formiranja zvezda, gde je prikazan veliki broj starih rasadnika, kao sto su V3/V4/V5 kompleksi prikazani na slici.

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

11. SEPTEMBAR 2017.


SPUSTANJE NA TITAN


Copyright: ESA/NASA/JPL/University of Arizona  

OPIS SLIKE: Sve do dolaska međunarodne misije Cassini-Hajgens do Saturna 2004. godine, mnogo toga o gasovitom gigantu, njegovom složenom prstenastom sistemu i zagonetnim mesecima, je bila misterija. Dana 14. januara 2005. otkriveno je šta se nalazi ispod guste atmosfere Saturnovog najvećeg Meseca Titana, kada je ESA Hajgens sonda prvi put uspešno sletela na svet u spoljašnjem Solarnom sistemu.

Tokom dva i po sata spuštanja padobranom, na Titanu su se pojavile karakteristike, koje su izgledale kao obale i rečni sistemi na Zemlji. Ali, umesto vode, sa površinskim temperaturama oko -180ºC, ovde je tečnost metan, jednostavno organsko jedinjenje.

Slika koju je snimio Hajgens, pokazuje pogled sa 2 km nadmorske visine. To je u Merkator projekciji, tako, da se N–S/E–W pravci ukrštaju pod pravim uglom i površina izgleda kao da ima smetnje. Hajgens je dotaknuo zamrznutu površinu obloženu zaobljenim šljunkom i nastavio da šalje slike, 72 minuta pre nego što je pao ispod horizonta. Tok podataka koji su se vratili sa površine, obezbedili su jedinstvenu mogućnost merenja na čijim podacima naučnici i danas rade.

U svojoj 13-godišnjoj odiseji u Saturnovom sistemu, Kasini je napravio 127 bliskih preleta Titana, uključujući i radarsku mapu njegove površine - čak i pre nego što je Hajgens pronašao brojna ugljenovodonična jezera i mora, dokaz za globalni okean vode ispod debele kore i atmosferu koja se sastoji od prebiotičnih hemikalija. Smatra se da je Titanova atmosfera slična ranijoj Zemlji, pre razvijanja života i tako se može smatrati laboratorijom planete za razumevanje hemijskih reakcija koje su mogle da dovedu do stvaranja života na Zemlji. Kasini je takođe posmatrao promenu godišnjih doba na Titanu, uključujući razvoj vrtloga i oblaka kiše od metana, koja pada na površinu.

Titan je takođe delovao kao gravitaciona praćka za Kasini tokom njegove misije, šaljući ga na kurs za istraživanje Saturnovog sistema. U ponedeljak je Kasini napravio svoj poslednji, daleki, prelet Titana, nazvan "poljubac", na razdaljini od 119.049km od površine.

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

04. SEPTEMBAR 2017.


NEBESKO MAPIRANJE SONDE GAIA U BLIZINI GALAKTICKOG CENTRA


Copyright: ESA/Gaia/DPAC

OPIS SLIKE: GAIA, koja premerava milijarde zvezda, otkriva svoje osobine kako bi napravila najprecizniju 3D kartu Mlečnog puta. Tacnim merenjem kretanja svake zvezde, astronomi će moći da se vrate u vremenu, kako bi razumeli istoriju Mlečnog puta, njegovu evoluciju i njegovu sudbinu.

Generalno, kako GAIA registruje zvezde, samo podaci koji pokrivaju predmet interesovanja, se prenose na Zemlju. Međutim, u najgušćim područjima na nebu postoji više zvezda koje sy blizu jedna drugoj, nego nego što sistem za detekciju i obradu sonde može da obradi, što bi moglo da dovede do manjeg potpunog popisa u ovim nagomilanim oblastima.

Da bi se to ublazilo, naučnci odabiru oblasti visoke gustine, kako bi posebnom režimom snimanja bile pokrivene, kao što je ilustrovano ovde. Ove vrste opservacija se obavljaju rutinski svaki put kada GAIA skenira ove oblasti.

Slika je napravljena 7. februara 2017. i pokriva deo pogleda na Sagittarius I (Sgr-I) koji se nalazi samo dva stepena ispod galaktičkog centra. Sgr-I ima relativno nisku količinu međuzvezdane prašine duž linije posmatranja sa Zemlje, omogucavajuci tako pogled na zvezde u blizini Galaktičkog centra.

Ovde je zvezdana gustina neverovatnih 4,6 miliona zvezda po kvadratnom stepenu. Slika pokriva oko 0,6 kvadratnih stepeni, čineći razumljivim, da se u ovoj rezidenciji slika, nalaze samo 2,8 miliona zvezda.

Slika se pojavljuje u trakama, od kojih svaka predstavlja CCD mapu za nebo. Pogledajte ovde kako radi GAIA kamera. Slika je samo malo obrađena kako bi se pokazao kontrast svetlih zvezda i tamniji tragovi gasa i prašine. Zumiranje otkriva neke artefakte slike koji se odnose na CCD, uključujući i neke vertikalne trake, kao i kratke svetle linije koje ukazuju na kosmičke zrake. Analiza ovih slika će početi tek kada to napor koji zahteva rutinska obrada podataka, bude bio potreban.

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________